Қазақтың ою-өрнегін заманға сай икемдеген суретші
Он саусағынан тамған өнеріне қазақтың иісін сіңіруге тер төгіп, еңбек етіп жүрген хас талант, Қазақстан Суретшілер одағының мүшесі, Шәкәрім атындағы Семей мемлекеттік университетінің профессоры Нұрбұлан Өтепбаев Тәуелсіздіктің 20 жылдығы қарсаңында өзінің төл туындыларын елордаға әкеліп, көрме өткізді. Жалпы, өнерде өз қолтаңбаңды қалдыра алмасаң, онда атың да ешкімнің есінде қалмайтыны анық. Сондықтан да өнерге әркім өзінің қолтаңбасымен келіп жатады. Нұрбұлан Өтепбаев та – бейнелеу өнеріне дара із салып келген суретшінің бірі.
Оның суреттеріне зер салып қарасаңыз, қасиетті қазақ даласының, қазақ ұлтының нақыштарын айқын көресіз. Әрбір суреті қазақ тұрмысынан сыр шертетінін де аңғару қиын емес. Бейнелеу өнерін ұлттық құндылықтарымызды насихаттау жолы етіп алған суретші ұлттық ою-өрнектерді де суреттерінде әдемі бейнелей білген. «Күйеу жігіт», «Қалыңдық» секілді туындыларындағы келін мен күйеу жігітті қолтықтап тұрған екі бәйбіше мен екі жеңгені бір көрген адам киіз үй деп аңғармай қалады. Суретші өзінің шеберлігі арқылы киізүйге ұқсатып жеңгелер мен бәйбішелерді де бейнелеген. Тұтас қазақтың салт-дәстүрін паш етіп тұрған бұл туындылардан қазақы иістің аңқып тұрғанын байқайсың.
Оюлар циклі де қарапайым көзге ала-құла бірдеңе болып көрінуі мүмкін. Ал анықтап қарасаң, қошқар мүйізді оюлардың қайталанып берілуі бір отар қойдың жайылып бара жатқанын бейнелейді. Суретшінің қолтаңбасы да осында жатыр.
Нұрбұлан Өтепбаевтың суреттеріндегі бір ерекшелік: қандай суретін алсаңыз да, барлығы да сөйлеп тұрады. Қазақы болмысты шынайы бейнелей білген өнерпаз суретші ұдайы ізденіс үстінде болуы керек деп есептейді. Жаңалыққа жаны құштар Нұрбұлан Өтепбаевтың ендігі мақсаты – қазақтың ою-өрнегін заманға сай икемдеп, сурет өнеріне енгізу.
Нұрбұлан Өтепбаев, Шәкәрім атындағы Семей мемлекеттік университетінің профессоры:
– Әрбір картина қазақи болу керек. Суретте қазақы үн, қазақы тылсым аңғарылу қажет. Егер оны бейнелей алмасаңыз, онда ол жай ғана табиғаттың, не өзгенің көрінісі ғана болып қалады. Көп суретшілер өзінің бейнелеуінен реализмді жоғалтып алады. Өйткені олардың көбінде шығармашылық ізденіс жоқ. Әрбір картинада ой болу керек. Картина үлкен-кіші болмайды, онда ең басты мәселе мағына болу керек.
