«Сыр сүлейлерін» әспеттегеніміз осы ма?

Жаңа мыңжылдыққа қадам бас­қан 2000 жылы Қызылорда қала­сындағы Гагарин қыстағына жер­гілікті атқамінерлер жаңа атау берді.
Аспан әлеміне алғаш жол салған ғарышкер құрметімен аталған қонысқа осылайша «Сыр сүлейлері» деген құлақ­қа жағымды атау қойылды. Көмейінен ағыл-тегіл жыр-терме ақта­рылған өлкенің бұл өнегесі жергілікті жұрттың көңілінен шықты. Тағы бір қуаныштысы – ондағы көше атаулары да жаңартылды. Көптеген көшелер ескі шекпенін шешіп, оларға сүлейлер есімі берілді.
Хош делік. «Жақсылықтың ерте-кеші жоқ» дейді қазақ. Жоғын түген­деген ел марқайып қалды. Сол кездегі басшылар бұл жерге сүлейлерге ар­налған ескерт­кіш қойылады деген жылы жаңалық­ты жергілікті жұртқа жеткізген еді. Ара­да біраз уақыт өткен­де орнатылған ес­керткішті көргенде халықтың қуанышы су сепкендей басыл­ды. Аты дардай, заты жұрдай кішкене ғана белгіден басқа ешқандай дүние көзге шалына қойған жоқ. Тіпті оның көпшіліктің көзіне түсе бер­мейтін елеусіз күйде екенін жасыра алмаймыз.
Бұл аймақ қаланың шеткі бөлігіне орналасқан. Сол себепті де шешілмеген әлеуметтік проблемалар да шаш етек­тен. Сүлейлер ұрпағы мұндай келең­сіздікке өз өкпе-реніштерін білдіріп келеді. Әйтсе де, оған елең етіп жатқан ешкім жоқ.
Шалқыма ӘБДІРӘУІПОВА, Тұр­­ма­ған­беттің немересі: Атамның мұ­расы – Алаштың өшпес мұрасына айнал­ды. Алайда сүлейлер құрметіне қойылған белгіні олардың бізге қалдырған өнегесіне лайықты емес деп санаймын. Менің ойымша, бұл аймақтан көпшілік серуендейтін ар­найы демалыс орны ашылса дей­мін. Өкінішке қарай, оны тыңдап жатқан ешкім жоқ.