Мұғалімнен қорықпаған, таяқ жемеген бала бәрібір өмірден таяқ жейді
Қайран ұстаздарым-ай! Тәртіпсіздік жасаған кездерде сыбағымызды беріп қоюшы еді. Бірақ енді шындығында сондай қатты батырып ұрмаушы еді. Әйтеуір сес көрсетіп қоятын ғой. Бірақ намысқа тиіп боқтамайтын. Сонда да өтірік таяқ батып кеткендей сыңай танытып мұғалімнің "аяушылық сезімін" оятып, өтірік "мыйқия" қалушы едік. Адам қорыққанын ғана сыйлайды деген рас-ау. Не әке-шешесін, не ұстазынан қорықпай ойына келгенін істеп делқұлы болып өскен бала, бала емес "бәле" болады. Ондайлардың көбі қазір түрменің есігін бір-екі рет көріп шықты. Мұғалімнен қорықпаған, құрдасымен жекпе-жекке шығып, таяқ жемеген бала бәрібір өмірден таяқ жейді. Қазір қоғамда не көп, әкесіз өсіп келе жатқан бала көп. Алдында ағасы да жоқ біреудің жалғызы да, жалмауызы да сол. Балабақшаны айтпағанда мектеп толы мұғалім әйелдер. Сонда ол бала еркекке тән мінезді қайдан алады? Әскерге барып, сәл қиындықтан шыға алмай, атылып-асылып қалып жатқандар да осындай ұлдар.
Ермек Құрманғалитегі
Фейсбуктегі парақшасынан
