Неге Уахабилер мен гректердің ұстанымы ұқсап барады?
Біздің бүгінгі қоғамдағы діндарлар арасындағы «Алла ғарышта отыр», «Оның тағы бар», «екі саусағы бар» деген сияқты антропоморфты түсініктер мен өз істерін Аллаға жауып, «Ол осылай қалап отыр» деп Сирияға аттандаған діни таным осыдан жиырма алты ғасыр бұрын ежелгі гректерде де болыпты...
Ксенофон бұл туралы «Табиғат» «Мазақ жырлар» жазып кетіпті... Мен ақын емеспін, бірақ мағынасын аударып көрейін:
«Адамдардың бар кінәсі мен кемшіліктерін Тәңірлерге артып, Гомер мен Гесиод, Өздерін Тәңірден туғандай көрсетіп, ұрлықты да, зинаны да, алдауды да Тәңірге жапты. Тәңірді өздері сияқты киінетін, сөйлейтін, тәні бар деп көлгірсіді. Егер өгіздердің, аттардың, арыстандардың қолы болса, немесе адам сияқты олар қолымен де сурет салып, бұйым жасай алса, аттар аттарға, өгіздер өгіздерге ұқсайтын Құдайларының бейнесін салған болар еді... Әр қайсысы құдайын өздеріне ұқсатып алар еді... Хабашилер өз Құдайларының түсі қара, мұрны жалпақ, Тракиялылар да Құдайларын «көзі көк, шашы қызыл» деп елестетер еді» депті...
Бүгінгі теологияның да осы хәлден айырмашылығы сәл-ақ. Жоғарыдағы "Алла ғарышта отыр» деген уахаби мұсылмандығы мен қазақ мұсылмандығы туралы керісіп жатырмыз. Адамзаттың санасы тұрақтап қалған ба?
Досай Кенжетай
Facebook-тегі парақшасынан
