Өзіңді жақсы көру деген өзімшілдік емес...
"Өзіңді жақсы көр", "Өзіңді бірінші орынға қой", "Өзіңді дамыт", - кез келген психологтың әңгімесі осыған келіп тіреледі. Бірақ мұны да әркім өз деңгейінде, өзінің өресі жеткен шамада қабылдайды ғой. Бес-алты бала шағасын күйеуіне тастап, өзі басқа күйеуге шығып кетіп жатқан келіншектер осындай әңгімелерді көп тыңдап қойған жоқ па екен деп ойлаймын кейде. Өйткені бұрын қазақта жалғызбасты әке деген болмаушы еді, яғни, әке тастаса да, шеше баласын тағдыр тәлкегіне тастамаушы еді... Қазір осындай жағдайларды көп еститін болдық. Және "ажырассақ, балаларды әкесіне тастаймын, бақсын, өзінің ұрпағы ғой" деген әйелдерді де кездестіретін болдық.
Сондықтан, құрметті психологтар, тренинг өткен кезде "өзіңді жақсы көру деген өзімшілдік емес екенін, өзіңнен туған балалар мен өзіңнің әр ісіңе жауапты екеніңді де" айтып, түсіндіріп берсеңіздер.
Жалпы, осы "өзіңді жақсы көру", "өзіңді бағалау" дегенді қалай түсінесіздер, сіздер?
facebook.com парақшасынан
