Ұлтты осы індеттен қорғау керек!
Осыдан сегіз жыл бұрын Қарағандыға алғаш келген едім, ауылдан. Алғашқы естелік: "Вокзалдан түскен бойда жас шамасы алпыстан асатын бір ақсақал көз жасын төгіп, қайта алмай жүргенін айтып еді. Бала жүрегім оңбай жаншыды.
-Жүріңіз ата, билет алып берейін?
-Жоқ балам, жүз- екі жүз теңге берсең болғаны.
-Жақсы ата, мінекейіңіз.
Содан үйге жеткенше әлгі ақсақалды аяған жүректің жырым-жырымы шықты...
Кейін Ол ақсақалды тағы көрдім, бұл жолы да қайта алмай жүр екен. Түсіндім. Өзімді аядым)))
Міне араға сегіз жыл салып со вокзалға бардым өткен сенбі күні. Әлгі ақсақа әлі қайта алмай жүр екен...
Негізі сұрамшақтық - сырқат! Біреудің бергенімен күн көру жолынан адам екінші қайтара шыға алмайтындай көрінеді. Сол адамның астына көлік сыйлап, жанармай құйып шығарып салсаң да, қайта айналып келіп алақан жаярына еш күмән келтірмеймін мен.
Ұлтты осы індеттен қорғау керек!
Аян Мейраш
Фейсбуктегі парақшасынан
