Осы күннің жастары тілден қалып бара жатқан секілді. Бәрінің тілі "соткасының" тіліне айналған

Осы күннің жастары тілден қалып бара жатқан секілді. Бәрінің тілі "соткасының" тіліне айналған. "Жүр", "тұр", "отыр", "статус", "лайк" бір пәле. Өткенде "Сең қозғалды" деген бір-ақ ауыз сөз жазып едім. Студенттер шулап "Сең" деген сөз не деп жамырады. Енді қасымда бір маңғыстаулық жасы отызға келіп қалған жігіт бар еді. Бір қазақша білмейді. "Қазір құлдилаймыз" десем "құлди" деген не, "спуск" "төмен түсу" емес пе, "ылди" деген не "Кір-қоң" десек "қір-қоң" деген не, "мықыны жоқтың ыпыны жоқ" десем "мықын мен ыпын деген не, "қақырау" деген не?
Баяғыда Мәшһүр әулие: "Ақырзаман алдында әр адамның өзінің "терезесі" болады, барлығы бір үйде тұрып әркім өз терезесіне қарап отырады" деп айтқан екен. Сол "терезе" дегені бүгінгінің "соткасы" "ұялы телефоны" болса керек. Әркім өз терезесіне қарап айналасымен тірі жандармен сөйлесуді ұмытады. Қайдағы бір танымайтын адамымен сонша сөйлесіп өз жақынына келгенде ауыз ашпас болады.
Е алғашқы телефондар "ұялы" еді ал қазіргілер "ұятсыз" болып алды ғой. Мұхтарлар "тіл, тіл" дейді. Сонда осы ма қазақ тілі, ана тілі?

Мұхиддин Исаұлы
Фейсбуктегі парақшасынан